Sjors

Deze maand hebben we een ander verhaal over de patient van de maand dan we normaal hebben. Deze maand gaat het verhaal over Sjors. Sjors is een boxer van 6 jaar en 6 maanden die een ongeveer een half jaar geleden erg ziek werd. Uiteindelijk bleek Sjors maligne lymfoom te hebben. Sjors krijgt hiervoor chemotherapie. Wij willen graag vertellen hoe de eigenaren de behandelingen met chemotherapie ervaren hebben.

Deel 1:
Ik wil jullie graag even een update over Sjors geven, sinds het laatste bezoek op 19 september.
Ik heb uiteindelijk toch voor de UKG in Utrecht gekozen. Ze hebben daar de nieuwste ontwikkelingen, veel ervaring, en het aantal ritjes op en neer viel ook mee. Na de diagnose was het in totaal 7 x voor de behandeling. Kortom: ik voelde me het beste bij Utrecht.

Ik was ook nog even bij een andere praktijk geweest, aanvoelen hoe het bij hun gaat. Na vergelijken was het voor mij overduidelijk dat we Sjors in Utrecht wilden laten behandelen.

Op 22 september werd in Utrecht de diagnose lymfeklierkanker gesteld en die dag kreeg sjors ook gelijk een enzymeninjectie. Dat is een eerste stap in het chemo-traject en na een week begint dan eventueel de chemo. Dit geeft je bedenktijd en men kan ook zien hoe het dier op zoiets reageert. Heeft het geen of weinig effect, verdraagt hij het zwaar, dan heeft een chemo waarschijnlijk ook geen kans van slagen,en begint men er niet aan.

Bij Sjors was het gelukkig allemaal positief. Hij begon al weer te eten op de dag van de injectie. En dat is alleen maar zo gebleven. Hij was in de voorgaande tijd 4 kg afgevallen en at in 1 week tijd er weer 3 kg bij. Na een week moesten we weer terug, voor eventueel de chemo, als het allemaal positief was. Gelukkig was het allemaal erg positief en konden we van start.

Sjors onderging de chemo-injectie trillend, maar zonder verzet. Dit duurt een paar minuten. Op de terugweg lag hij nog snel te ademen, van de spanning en warmte. Bij thuiskomst, na 15 minuten rust, ston hij al weer klaar met zijn speelgoed om me uit te dagen. En diezelfde dat at hij ook nog steeds volop. De eerste foto is een moment s'avonds, op de eerste dag van de chemo. Hij had nog duidelijk energie over voor spel en ging niet mee in mijn rustmodus.

Vandaag heeft hij zijn tweede chemo gehad. Zijn bloedwaardes waren gelukkig goed, en omdat alles goed was gegaan, kreeg hij vandaag een volledige dosering. Vorige keer had hij schijnbaar wat minder gehad, in afwachting hoe het zou gaan.Vandaag eigenlijk hetzelfde patroon als na de eerste chemo: trillen tijdens de chemo, weliswaar minder, en geen verzet. Op de terugweg nog even snel ademen en bij thuiskomst bijna direct weer in de speelmodus. Vandaag heeft hij 1.100 gram Frolic gegeten, zijn record. Gemiddeld eet hij nu 850 gram Frolic per dag. Hij was nu, na 2 weken maar 600 gram aangekomen, dus zijn stofwisseling is erg snel, hij verbrandt veel. Verder heeft hij nu nog lichte bloedarmoede (minder dan 3 weken geleden), hetgeen niet zorgwekkend is, want dit hoort bij het ziektebeeld en behandeling. Een week na de enzymeninjectie waren zijn lymfeklieren al weer op normale grootte (ervoor wat vergoot).

Ik besef dat we veel geluk hebben dat Sjors het zo goed doet. Het zegt natuurlijk nog niet alles over het eindresultaat, maar het stemt me wel positief voor de toekomst.

Ten eerste, wilde ik jullie dit graag laten weten, zodat jullie anderen ook kunnen informeren dat het ook zo soepel kan gaan, chemo hoeft niet altijd een dramverhaal te zijn. In de regel hebben honden er minder last van als mensen. Het is dus zeer zeker de moeite waard om een poging te wagen. Had ik niets gedaan, dan was hij er nu niet meer geweest. Terwijl ik nu nog steeds een onstuimige, speelse leuke boxer heb!

Ik zal over een tijdje jullie nog een update sturen, na beeindiging van de chemo (eind januari).

Deel 2:
Zoals beloofd een vervolg op het verhaal van Sjors. We zijn nu inmiddels precies 5 maanden na de diagnosestelling in Utrecht.

Hoe is het sinds Oktober, sinds mijn voorgaand verslag gegaan?

Medio November kreeg Sjors jammer genoeg de kanker weer terug, hetgeen een slechtere prognose geeft. Hij had wel iets meer last van slijm, maar voor de rest was hij nog wel speels en actief. De dierenarts voelde echter aan zijn lymfeklieren dat deze weer licht opgezet waren, terwijl deze notabene 2 weken daavoor normaal waren. Zo snel kan het dus weer gaan. De puncties bevestigden echter dat het weer aan het terugkeren was. Dit houdt dan in dat Sjors immuun was geworden voor de chemo die hij kreeg. Dus hiermee doorgaan had geen zin.

Gelukkig zit je dan in een universiteitskliniek waar ze alternatieven hebben. Er werd toen overgeschakeld op een andere chemosoort. Ook deze verdraagt Sjors erg goed. Hij heeft hier geen noemenswaardige bijwerkingen van. Sjors is ook inmiddels aan de injectie in Utrecht gewend. Zijn spanning is beduidend minder: hij wil nog wel even eerst naar de uitgang, maar zodra dit op niets uitloopt, stapt hij zonder protest zelf op de behandeltafel. Binnen een minuut is de injectie dan al weer gezet. Hij ademt zelfs niet snel, van warmte en spanning op de terugreis. Bij thuiskomst is hij weer even speels en actief. Geen trauma van de ervaring.

Dr. Teske bekijkt per moment hoe het met hem gaat om vervolgbehandelingen te bepalen. Sinds beging december is het behandelschema nu 1 x per 4 weken naar Utrecht voor controle en chemobehandeling. Ik krijg dan ook nog een enzyminjectie mee die bij de dierenarts gezet wordt, en een chemokuur in pilvorm die Sjors na 2 weken dan weer krijgt.Volgens Dr. Teske zal dit waarschijnlijk zijn toekomstig behandelplan zijn en dat hoop ik zeker nog zo'n 6 jaar te beleven. Ook al besef ik dat er geen garanties zijn. Maar ik hoop van harte dat hem nog een paar jaartjes extra is gegeven, op deze manier.

Goed om te weten is dat je thuis, na de chemo-injectie en chemo in pilvorm, wel moet voorkomen dat je de eerste 3-5 dagen in contact komt met zijn slijm of andere 'besmette'vloeistoffen van de hond. In de lichaamseigen vloeistoffen van de hond zitten namelijk in de eerste dagen nog resten van chemo, welke ongezond kunnen zijn voor de ander.
Een voorwaarde om met chemo te starten is dan ook dat je geen kleine kinderen in huis hebt, of andere huisdieren (m.n. andere hond) omdat je bij deze niet kan garanderen dat ze in contact komen met eventueel slijm ofzo.
Verder kun je de hond wel gewoon aaien, knuffelen. Het zit niet in zijn vacht. Als je op internet hierover leest, raak je al verkrampt hierover. Dan lijkt het dat je de hond niet mag aanraken, hetgeen dus niet klopt.
De eerste dagen draag ik gewoon wegwerp handschoenen als ik hem eten geef (hij heeft verwende streken gekregen; eet alleen maar uit de hand) of als ik met hem stoei (touwtrekken ofzo). Dus dit valt reuze mee, maar is wel goed om te weten en om alert op te blijven. Zeker omdat in ons geval dit hopelijk nog lang door gaat.

Verder is het financiele aspect goed om over na te denken:dit varieert namelijk van 90-170 euro per 4 weken. Is natuurlijk veel geld, maar wat ik ervoor terug krijg is onbetaalbaar. En ik heb het er graag voor over. Het voelt ook erg vreemd voor mij om vanwege financiele redenen de 'stekker'eruit te trekken. Ik realiseer me dat dit niet voor iedereen hetzelfde is of binnen de mogelijkheden ligt.

Kortom: na 5 maanden heb ik nog steeds een hele leuke, lieve, speelse, actieve hond. Die goed eet en nagenoeg weinig bijwerkingen van de chemobehandeling heeft. Het enige waar hij wat meer last van heeft, is een beetje slijm opgeven als hij intensief bezig is geweest. Intensief wil in dit geval zeggen, langer dan 1,5 uur buiten actief bezig zijn. Hetgeen te overzien is. Ik gebruik hiervoor een homeopathisch middel om dit te minimaliseren. Hierin word ik begeleid door Marianne Obelink, een dierenhomeopaat in Hernen. Eenmalig op bezoek geweest met Sjors en nu via telefonisch contact eventueel bijsturen. Slijmproblemen zijn nu echt minimaal.

Ook is hij wat gevoeliger voor blessures, want zijn conditie is natuurlijk wel iets minder door dit alles. Door niet langer dan 1,5-2 uur hem actief te laten zijn, en na de chemo nog iets minder, probeer ik blessures te voorkomen. En dit gaat heel goed. Hij is nog net zo'n hond als voorheen! Hij lijdt er niet zichtbaar onder.

Ik hoop dat mijn verhaal anderen helpt om een keuze te maken. Tot op heden is mijn verhaal redelijk positief.
Het kan nog positiever: geen behandelingen meer, volledig genezen, maar dit gebeurt waarschijnlijk niet meer als de kanker al een keer is terug gekeerd. Vandaar dat we moeten blijven behandelen.
Maar het kan ook minder goed gaan: behandelingen worden niet verdragen of de kanker is niet meer te onderdrukken. In het geval dat de behandelingen niet goed worden verdragen, dan stopt het ziekenhuis hiermee, want het welzijn van het dier staat voorop.

Mocht men de mogelijkheden hebben, dan zou ik mensen zeker aanraden om het te proberen. Het kan enorm meevallen, alle bijwerkingen. En als je een blije hond houdt; daar doe je het toch voor!

Deel 3:
20 maart

Even een hele korte update over Sjors: jammer genoeg gaat het sinds afgelopen zondag weer niet goed. Spugen, niet meer eten en veel drinken (en plassen dus).
Dinsdag had ik al een afspraak staan in Utrecht: daar bloedonderzoek gedaan. Bleken zijn witte bloedplaatjes erg laag te zijn en zijn calcium te hoog. Hoge calcium is waarschijnlijk een teken dat de tumor ergens weer terug komt. Hij heeft weer een enzymeninjectie gehad en is aan de prednison en anti-misselijkheis pilletjes. Het spugen is daardoor snel over en hij eet weer. As. dinsdag weer terug naar Utrecht.

Deel 4:
29 maart

Vanaf vorige week maandagavond is het weer beter gegaan met Sjors. Hij drinkt minder (nog wel redelijk) en er komt weer kleur in zijn oortjes, eten doet hij goed. En nog steeds goed speels.

Hij heeft weer een enzymeninjectie gehad, prednison is verlaagd en nog chemopillen voor over 2 weken. Op 21 april moeten we weer terug. Ik hoop dat het zo nog lang door blijft gaan.