Desert

Ongeveer 10 dagen geleden werd Desert, één van de honden die momenteel in het asiel verblijft, bij ons aangeboden.
Desert heeft al een hele historie: tijdens haar verblijf in het asiel heeft ze wegens een afwijking aan haar heup al een orthopedische operatie moeten ondergaan. Desondanks blijft ze vrolijk, en door haar ontzettend lieve karakter is ze inmiddels ook een van onze favorieten geworden.
Even schrikken dus, toen ze slap en sloom werd binnengebracht en eigenlijk niet meer in staat was om op haar benen te staan.
De medewerkers van het asiel gaven aan dat ze acuut was ingestort, hoewel ze enkele dagen eerder ook al even niet lekker was geweest.
Bij het lichamelijk onderzoek viel er één ding direct op: de slijmvliezen in de mond en aan de binnenzijde van de oogleden waren erg bleek en hadden een gelige tint.
In veel gevallen wijst zo'n kleurverlies op een (ernstige) bloedarmoede, een tekort aan rode bloedcellen. Ook de geelverkleuring en zwakte zouden daarbij kunnen passen.
Bloedonderzoek op de praktijk bevestigde de bloedarmoede. In plaats van de gezonde 37 tot 55% rode bloedcellen had Desert er minder dan 10%!
Met deze informatie waren we er echter nog niet. Om Desert goed te kunnen behandelen was het belangrijk de oorzaak van de bloedarmoede te achterhalen.
Zo'n te laag aantal rode bloedcellen kan op 3 verschillende manieren ontstaan: er kunnen te weinig cellen worden aangemaakt, er kan verlies van bloedcellen optreden (bijvoorbeeld bij een in- of uitwendige bloeding), of er kan iets gebeuren waardoor het afweersysteem van de hond de eigen rode bloedcellen 'aanvalt' en afbreekt.
Het verloop van Deserts klachten en de bevindingen leken het meest te wijzen op de laatste mogelijkheid, dus is er bloed opgestuurd voor een speciale test die deze diagnose kon bevestigen. Omdat Desert er echter zo slecht aan toe was dat er wel meteen ingegrepen moest worden, zijn we in afwachting van de laboratoriumuitslagen alvast gestart met de behandeling.
De eerste dagen bleef ze erg slap en wilde ze niet eten, waardoor we haar kansen op herstel somber inzagen. Daarna kwam gelukkig de omslag en begon ze langzaamaan weer op te knappen. De intussen binnengekomen uitslagen bevestigden de diagnose, zodat de behandeling niet hoefde te worden bijgesteld.
Inmiddels begroet Desert je weer zoals we dat van haar gewend waren; met een balletje in de bek en een vrolijke kwispel!

Wat de toekomst betreft; ondanks het feit dat Desert nu goed opknapt, bestaat de kans dat dit probleem op een later moment weer de kop opsteekt.
Ook voor haar nieuwe baasjes (en we hopen van harte dat die niet lang meer op zich laten wachten) blijft het dus belangrijk Desert heel goed in de gaten te houden zodat er bij een eventuele terugval zo snel mogelijk ingegrepen kan worden.